Broeders spreken zich uit

Een tweetal broeders beschrijven waarom de Vrijmetselarij voor hen betekenis heeft. Betekenis geven is hét thema binnen de vrijmetselarij. In deze twee beschrijvingen kunt u lezen op welke manier het vrijmetselaar zijn een rol speelt voor deze broeders.

Wat betekent vrijmetselaar zijn voor mij?

Als moderne jonge vader van twee kleine kinderen heb ik veel te doen en weinig tijd om dat allemaal voor elkaar te krijgen. Toch is de woensdagavond me heilig en spijt het me altijd wanneer ik een keer moet missen. Dat komt niet alleen door de broederschap en de verbondenheid die ik steeds weer ervaar. Het komt vooral ook omdat het een wekelijks mentaal rustpunt is dat ervoor zorgt dat ik geestelijk weer wordt opgeladen, weg van de waan van de dag.Waarom ben ik vrijmetselaar geworden – en gebleven? Omdat ik een beter mens wilde worden. Omdat ik dat niet alleen kan of wil, maar het wel zelf wil doen. Omdat ik wil leren van de ander, ook – of juist – wanneer hij er heel anders over denkt. Omdat het werken met symbolen iets toevoegt. Omdat het mij helpt in mijn behoefte aan spiritualiteit. Omdat ik me in een kerk niet thuis voel. Omdat het mijn geloof versterkt dat iedereen het goed probeert te doen. Omdat ik behoefte had meer en gerichter bezig te zijn met zingeving.Hoe werkt dat voor mij? Ik kom bij vrijmetselaars gelijkgestemden tegen: mannen die zich realiseren dat ze niet volmaakt zijn, en die graag een beter mens willen worden. Mannen die weten dat dat niet makkelijk is en die weten dat daar moed en volharding voor nodig is. Zij delen hun worsteling met mij, en ik de mijne met hen. Dat geeft voor allemaal de mogelijkheid om te ervaren dat je een aantal zaken in het leven weliswaar zelf moet doen, maar dat is echt iets anders dan het in eenzaamheid doen.Ik merk geregeld dat het vrijmetselaars lukt om onderwerpen met elkaar te bespreken die moeilijk te bespreken zijn. Bijvoorbeeld omdat het dicht bij jezelf komt, of omdat het lastig onder woorden te brengen is, of wanneer er grote emoties aan verbonden zijn. De methode van symbolen en ritualen maakt het mogelijk om dan toch gedachten met elkaar uit te wisselen en nieuwe inzichten op te doen. Dat maakt het geen therapie: je kunt pas iets halen wanneer je ook iets brengt. De methode is ook een manier om afstand te nemen en zo naar jezelf te kijken.

De kracht zit er voor mij in dat dit een voortdurend doorgaand proces is. Het zoeken naar verbetering gebeurt ook wanneer alles goed gaat. Dat maakt het vinden van een oplossing makkelijker wanneer het minder goed gaat. Op deze manier contact hebben met anderen kan onder vrienden ook, maar is vaak afhankelijk van omstandigheden. De vrijmetselarij biedt mij de mogelijkheid om dat gestructureerd te doen en mijn persoonlijke groei niet afhankelijk te laten zijn van anderen.

Wat mij trekt in de vrijmetselarij

Dertien jaar geleden kwam ik, door toeval in contact kwam met de Loge Hermannus van Tongeren. Vrijmetselarij was voor mij tot dan toe een term met een mystieke bijklank, de naam voor een besloten club van mannen die zich met ‘geheime kennis’ bezighielden. Ik voelde al jaren een onbestemde aantrekkingskracht. Tegelijkertijd associeerde ik het ook met ‘een conservatief mannenbolwerk’ waar voor een jonge vent (ik was eind twintig), die zich links van het politieke midden ophield, geen plaats was.

Ik had als jongeling, zonder opgevoed te zijn in een bepaalde spirituele traditie, een sterke honger naar contact met mensen die net als ik voelden dat er naast ‘de eenzame weg naar binnen’ ook een gezamenlijke weg kon bestaan: samen leren en werken. Ik was geboeid geraakt door religieuze en spirituele zaken waarin symboliek en gnostiek verweven waren. Ik wilde met anderen delen wat mij bezig hield, wilde scherp gehouden worden door feedback te krijgen op de dingen die ik dacht, deed en voelde en zocht inspiratie in wat anderen creëerden in/met hun leven. Daarnaast wist ik ook dat ik iets te bieden had: ik wist toen nog niet dat dat broederschap zou gaan heten.

In die jaren was mijn wens om regelmatig en gestructureerd met andere mensen in gesprek te zijn over levens-en zijnszaken die mij boeiden, sterker geworden. Ik was breed georiënteerd maar miste echte diepgang en toewijding aan één methode. In mijn zoektocht was duidelijk geworden dat ik niet een persoon ben die zich gemakkelijk kan committeren aan een ideologie, systeem of een verzameling opgelegde dogma’s. Ik had daarbij veelal de ervaring gehad dat ik veel moest inleveren van mijn persoonlijk vrijdenken en -voelen. Tot dan toe was ik zelfstandig mijn zoek- en vindtocht gegaan. Ik was benieuwd waar zo’n ontwikkelingsweg heen leidde en wilde dat proces met anderen delen. Niet om die weg over te nemen maar wel om mijn gedachten en gevoelens er aan te toetsen en mogelijk geïnspireerd te worden door de levenswandel van een ander.
Toen mijn scherpe kantjes in de loop der jaren door ervaringen minder waren geworden en ik meer innerlijke zekerheid had, won mijn interesse in die geheime manier van werken en in de dynamiek van broederschap aan kracht. Toen ontmoette ik toevallig een Vrijmetselaar. Uit dat toevallige contact met iemand van de Loge van Hermannus van Tongeren, groeide al snel een soort ‘LAT-relatie’: een relatie die zich kenmerkt door wederzijdse betrokkenheid, respect voor ieders ontwikkelingsproces, met behoud van identiteit en zelfstandigheid én afspraken over de frequentie en intensiteit van de ontmoeting waarin vrijblijvendheid niet wordt gewaardeerd.

Het meest belangrijke wat ik heb geleerd is niet WAT het geheim der Vrijmetselarij is, maar HOE het geheim werkt. Het geheim zit in het feit dat de METHODE (dat is de manier van samen werken en leren, de wijze van je verhouden ten opzichte van de ander: in gedrag en gedachtegoed) je bij je EIGEN GEHEIMEN brengt en die je zodoende kan ontsluieren, in je eigen tempo, op jouw moment. De methode draagt hulpmiddelen aan, maar jij mag het zelf doen. Je bent verantwoordelijk. Het is je toewijding aan je eigen missie die maakt wanneer en welke vruchten je oogst en hoe ze smaken. Hoe sta je in de wereld en hoe verhoud je je hiertoe. Voor de een ligt het accent op de GEEST, voor de andere op de WERELD en voor een derde is het de verhouding tot de MEDEMENS die bovenaan staat.

Het is de wisselwerking tussen methode, de broeders en mij die mij mede heeft gevormd. Ik heb ervaren dat eenieder ertoe kan doen en kan bijdragen aan het welzijn van de ander door een actieve invulling te geven aan de rol die je hebt in de levende broederband en vooral ook in de maatschappij. Doorzettingsvermogen, respect & tolerantie en relativering zijn kwaliteiten die dan als uitdagingen aangesproken worden.
Vrijmetselarij: een boeiende methode; een Loge: een boeiende club, de broederband: een boeiende keten.

Wilt u ook eens praten over of de Vrijmetselarij iets voor u kan zijn?
Neem dan contact op of bekijk de stellingen